Ze vroegen of ik een voorwerp van betekenis mee wilde nemen vandaag. Dus ik nam mijn typemachine mee. Niet alleen omdat ik schrijver ben, nee, ook om een heel andere reden.
Kijk, die typemachine, die is bijna zeventig jaar oud. Toch werkt ze nog steeds fantastisch, en zal ze dat ook nog jaren zo blijven doen. Vroeger maakten ze de dingen namelijk zo, dat je er lang mee vooruit kon. Kwaliteit.
Dat geldt ook voor kleding, muziek, onze omgang met mensen, relaties. Alles voor de langere termijn. Dat is tegenwoordig niet meer.
Alles is nu snel, makkelijk, we leven in een zogenaamde wegwerpcultuur. Met goedkope kleding, telefoons die hooguit twee jaar meegaan, laptops die continu aan vervanging toe zijn, muziek die je na een maand weer bent vergeten, relaties die duren tot zolang het leuk is, en ook onze omgang met mensen is snel voorbij als ze iets zeggen wat ons kwetst.
We maken snelle oplossingen voor nu, en niet voor de langere termijn.
Die typemachine staat voor mij symbool voor iets wat lang mee gaat. En ik wil dat voor ogen houden. Dingen doen, dingen maken, die lang mee gaan, die effect op lange termijn hebben.
Laat het lang mee gaan.
