“Hoe gaat het met je, Annemarie?”
Nadat ik een tijdje geleden hierop geplaatst heb dat ik thuis zit met burnoutklachten, is dat standaard de vraag die ik krijg als ik iemand tegenkom.
Ik kan hier uitgebreid vertellen dat ik snel overprikkeld, meer paniekerig of geïrriteerd ben, maar door deze zin weet je eigenlijk daarmee al genoeg. Ik zou je wel wat willen vertellen over wat me nu bezighoudt in dit proces.
“Ja maar je hebt het ook wel echt heel erg druk Annemarie”, zei mijn vader, en zo’n beetje 99+ anderen die ik sprak. Ja, maar dat is niet de reden.
Het gaat niet om de kwantiteit werk, maar wel om kwaliteit. Ik wil altijd mijn werk net iets té goed doen. Net iets té mooi maken. Maar als dat niet meer lukt, dan gaat het fout, dan is mijn balans weg. Dan wil ik meer doen, harder werken, gaat het ten koste van andere dingen waar ik wél energie van krijg, en dan gaat het dus fout.
Ik denk dat het sleutelwoord focus is.
Zodra ik focus op de dingen die me energie geven, kan ik 8 dagen in de week werken. Maar als mijn focus afdwaalt en opgeslokt wordt, raak ik mijn zicht en overzicht kwijt. Dan vind ik mezelf uiteindelijk thuis, naar een scherm staren waar al drie uren lang elke zin gebackspaced is en hyperventilatie en misselijk boven de wc hangen de uren daarna de boventoon voert.
De laatste paar maanden is op autofocus, met af en toe een moment van handmatig focussen. Op de dingen waar ik energie van krijg. Die ik nu kan, fysiek en mentaal. Dat houdt in dat ik langzaamaan weer het dichten oppak. En ook de stiekeme bouwvakker in mij los kan laten in Schaaf. En dat werkt, want ik maak dingen af, ik zie resultaat, en daardoor krijg ik weer energie.
Maar ook handmatig focussen op wat ik straks wil. Inzoomen op hoe ik deze situatie kan voorkomen. Té veel betrokken zijn bij je werk bijvoorbeeld, waardoor kritiek op je werk voelt als kritiek op jou als persoon: hoe ga je daar mee om? Moet ik dan afstand bewaren van mijn werk, minder betrokken zijn en minder van mezelf geven, of is er een andere manier? En ook grenzen bewaken. Niet meer ’s nachts plannen schrijven omdat dat het enige moment nog is dat je inspiratie vindt. Dan ben je al veel te ver gegaan.
Focus.
Wat is voor mij nu echt het belangrijkste? Waar word ik weer blij van, krijg ik weer energie van en wat kan ik nu alweer oppakken? Dat zijn de dingen waar ik nu mee bezig ben.
Nou, dat is zo even een update. En ik geniet van de zon en de nieuwe stoel. Joe!